Βίντεο-χρονικό για τον θάνατο του Kamran Atif
26 Σεπτέμβρη του 2009, 1:30 π.μ., 15 μπάτσοι εισβάλουν σε χαμόσπιτο πακιστανών εργατών, στην Ηλιουπόλεως 82, στη Νίκαια. Ο Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ ξυλοκοπείται μαζί με συγγενείς και συγκατοίκους του και οδηγείται στο Α.Τ. Νίκαιας ως ύποπτος για ξυλοδαρμό ανηλίκου. Ο άγριος ξυλοδαρμός συνεχίζεται. Τον δένουν χειροπόδαρα και τον χτυπούν με γκλομπς. Του κάνουν ηλεκτροσόκ με καλώδια στα χέρια και στα γόνατα.
Ο μηνυτής δεν τον αναγνωρίζει, αποσύρει τη μήνυση και οι μπάτσοι τον αφήνουν ελεύθερο, αφού βάζουν τον αδερφό του να υπογράψει ότι τον παρέλαβε χωρίς ούτε έναν μώλωπα.
Στις 9 Οκτώβρη, ο Μοχάμεντ Καμράν πεθαίνει εξαιτίας της αστυνομικής «περιποίησης» που είχε δεχτεί λίγες μέρες πριν.
Η δημοκρατική φαιδρότητα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» δεν μπορεί να αποκρύψει ότι η ζωή στον καπιταλισμό δεν αξίζει το ίδιο. Οι σύγχρονοι φυγάδες θεωρούνται αναλώσιμοι για την πιο εντατική εκμετάλλευση και αιματηρή καταστολή.
Ο κάθε Μοχάμεντ στοχοποιείται κάθε μέρα. Στα σύνορα, στα ναρκοπέδια, στις θάλασσες, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στις ουρές για αίτηση ασύλου, στις σκούπες, στα ρατσιστικά πογκρόμ, στις φασιστικές επιθέσεις, στις ακροδεξιές ρητορείες, στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Η ρητορεία περί «μεμονωμένων περιστατικών» και «ατυχών συμβάντων» δεν μπορεί να πείσει κανέναν πια, ούτε τους πιο αφελείς. Ιδιαίτερα μετά την περσινή δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Η δημοκρατία δολοφονεί. Η αστυνομική βαρβαρότητα δεν είναι παρά η κατασταλτική έκφραση της κρατικής-καπιταλιστικής βαρβαρότητας: καταπίεση, εκμετάλλευση, υποταγή, θάνατος. Κι αυτό δεν αλλάζει με καμία αλλαγή κυβέρνησης παρά μόνο με την κοινωνική επανάσταση και την έλευση ενός κόσμου ελεύθερου, χωρίς εξουσία.
ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ
(κείμενο απο αφίσα πορείας το 2009)
Πατήστε εδω
